Psychologiczne aspekty pandemii COVID-19

Sytuacja pandemii jest bezprecedensowym wydarzeniem w skali globalnej, wpływającym w pewnym stopniu na praktycznie wszystkie sfery funkcjonowania ludzi niezależnie od ich pochodzenia, narodowości, sytuacji finansowej czy pozycji społecznej. W tym kontekście jest to z jednej strony doświadczenie uniwersalne, łączące ludzi w sposób zupełnie niecodzienny, z drugiej strony zaś mamy do czynienia ze zbiorową i indywidualną bardzo specyficzną traumą, której rozmiary i zakres trudno do końca w tym momencie przewidzieć.

 

Doświadczenie traumy, związane z działaniem stresora przekraczającego zasoby psychiczne człowieka i możliwości poradzenia sobie, może być zarówno regresujące, patologizujące, uszkadzające prawidłowe funkcjonowanie, jak i – przy właściwym przepracowaniu i mentalizacji doświadczanego stanu – może stać się przestrzenią do rozwoju, kreatywności, poszerzenia poczucia własnej samoświadomości, zaradności, mądrości życiowej. W związku z zaistniałą sytuacją niezwykle istotne jest udzielenie możliwie szybkiego, szerokiego wsparcia psychologicznego, pomocy w zrozumieniu bieżącej sytuacji i jej konsekwencji, aby ludzie zmagający się z pandemią mogli przejść przez nią w mechanizmach konstruktywnych, a nie destrukcyjnych. Ważna jest pomoc w rozwiązaniu emocjonalnych dylematów i konfliktów wewnętrznych dotyczących granic izolacji, poświęcenia się dla dobra społeczeństwa, ograniczenia możliwości w zakresie samostanowienia o sobie, zwłaszcza w sytuacji przymusowej kwarantanny, izolacji, utraty możliwości realizacji swoich zawodowych aspiracji, zamknięcia w przestrzeni domowej z osobami, od których na co dzień się „ucieka”, ograniczonym dostępem do regularnej służby zdrowia i innych instytucji społecznych.